ورود به کشورهای مختلف چقدر هزینه دارد؟، ویزا به جای مالیات سفر - وبلاگ سفر و گردشگری

به گزارش وبلاگ سفر و گردشگری، در فصل سوم سیاست ها و روندهای گردشگری سازمان های همکاری و توسعه مالی که اخیرا توسط مرکز پژوهش های مجلس ترجمه شده است، در بخش مربوط به مالیات ها، هزینه ها و عوارض مربوط به ورود و خروج از کشورها، به آنالیز هزینه هایی پرداخته شده که به طور معمول شامل همه افراد می گردد، اما در بعضی موارد متصدیان و یا خدمه نیز در حین ورود به یک کشور یا خروج از آن توسط هرگونه وسیله حمل و نقل باید آن را پرداخت نمایند.

ویزاها نمونه ای از این موارد است، به گونه ای که دارنده ویزا اجازه دارد به کشور تعیین شده وارد شده، از آن خارج گردد و یا برای مدت خاصی در آن بماند. موارد مورد احتیاج برای ویزا و هزینه های مربوطه، بسته به عوامل متعددی می توانند با هم تفاوت داشته باشند. این عوامل می تواند شامل مدت اقامت، هدف از سفر، کشور مبدأ و سیاست های دوجانبه مربوط به ویزا، عوارض جابه جایی مسافران، ترانزیت و عوارض خروج یا سوار شدن باشد. اینگونه مالیات ها اغلب برای پوشش هزینه های اجرایی مربوط به گمرک، مهاجرت، رفت و آمد مسافران و صدور ویزاهای کوتاه مدت مورد استفاده قرار می گیرند، اما اخیراً برای حمایت از فعالیت های بازاریابی و ترویج نیز استفاده می شوند.

در آنالیز به عمل آمده از کشورها، 20 کشور از 30 کشور پاسخ دهنده، در سطوح ملی یک یا بیش از یک مورد، مالیات های مرتبط با ورودی ها و خروجی ها را شناسایی کردند. بعضی از آن ها بسیار قدیمی بودند یا به عبارتی در دهه های 1980 و 1990 به وجود آمده بودند؛ اگرچه بعضی دیگر نیز از سال 2000 به بعد به وجود آمدند. اکثریت آن ها به شکل هزینه های مرتبط با ویزا بوده که تنها پنج کشور مالیات هایی مرتبط با خروجی ها یا ترانزیت شناسایی کردند؛ استرالیا، شیلی، مصر، نیوزیلند و پرتغال. در ذیل جزئیات مالیات ها، هزینه ها و عوارض گردشگری کشورهای مذکور آورده شده است.

برای دوازده کشور از کشورهای مورد آنالیز (اتریش، جمهوری چک، استونی، فرانسه، مجارستان، هلند، لهستان، پرتغال، اسلواکی، اسپانیا، سوئد و سوئیس)، اولین و یا تنها مالیات موجود در این دسته، هزینه هایی است که مرتبط با صدور ویزای شینگن برای اقامت های کوتاه مدت است. درحال حاضر 26 کشور عضو ناحیه شینگن هستند که این میزان در سال 1992 یعنی زمانی که ناحیه شینگن برای اولین بار مطرح شد، تنها هفت کشور بوده است. دیگر اعضای OECD، که در ناحیه شینگن قرار دارند شامل، بلژیک، دانمارک، آلمان، یونان، ایسلند، ایتالیا، لوکزامبورگ، نروژ و اسلوونی می شوند.

صدور ویزاهای بلندمدت برای ناحیه شینگن باید مطابق با قوانین ملی کشور مورد نظر باشد. برای مثال، در جمهوری چک، هزینه مربوط به ویزاهای بلندمدت و همینطور ترکیبی از ویزاهای بلندمدت و کوتاه مدت، به ترتیب برابر با 2211 کرون و 2811 کرون است.

در استرالیا، عوارض جابه جایی مسافران که از افراد درحال خروج از کشور اخذ می گردد (12سال به بالا) برای اولین بار در سال 1978 به عنوان مالیات خروج 2 اخذ می شد که در سال 1995 به عوارض جابجایی مسافران تغییر نام داد. این عوارض به منظور جبران هزینه های گمرک، مهاجرت و قرنطینه مسافران و همین طور صدور ویزاهای کوتاه مدت از افراد گرفته می گردد. عوارض جابجایی مسافران برای استفاده در موارد خاصی در نظر گرفته نشده است. اگرچه در سال 2012، دولت استرالیا 48.5 میلیون دلار استرالیا ناشی از عوارض، به صندوق بازاریابی آسیا و مبلغ دیگری به همین مقدار و ناشی از عوارض به توسعه منطقه ای صنعت گردشگری و برای یاری به افزایش کیفیت خدمات و محصولات گردشگری این کشور، اختصاص داده خواهد شد.

نرخ این عوارض از 38 دلار استرالیا در سال 2008، به 47 دلار در سال 2012 رسیده و درحال حاضر این مبلغ 22 دلار است. در پاسخ به نگرانی های موجود در رابطه با این افزایش اخیر که گفته می گردد رقابت پذیری بخش گردشگری را در استرالیا تضعیف نموده است، دولت در تاریخ 11 اکتبر 2013 اظهار داشت که عوارض جابجایی مسافران در طول دوره فعالیت مجلس فعلی تغییر نخواهد کرد.

اجازه سفر الکترونیکی در استرالیا

جریان گردشگری بازدیدنماینده و اجازه سفر الکترونیکی این امکان را به بازدیدنمایندگان واجد شرایط می دهد تا برای مقاصد گردشگری به استرالیا سفر نموده و وارد آن کشور شوند. هزینه فعلی درخواست اجازه سفر الکترونیکی برای افرادی که به وسیله اینترنت و سایت رسمی آن اقدام نمایند، 21 دلار استرالیا است(از شهروندان کشورهای واجد شرایط). دولت هیچ هزینه ای از افرادی که به وسیله آژانس های مسافرتی یا هواپیمایی برای دریافت اجازه سفر الکترونیکی اقدام نمایند، دریافت نمی نماید، اما ممکن است این آژانس ها برای کاری که انجام می دهند هزینه دریافت نمایند. هزینه ویزای جریان گردشگری بازدیدنماینده، برای افرادی که واجد شرایط دریافت اجازه سفر الکترونیکی نیستند و از خارج از استرالیا برای دریافت ویزا اقدام می نمایند، مبلغ 115 دلار(از 100 دلار در سال 2009) خواهد بود و اگر از داخل کشور درخواست ویزا صورت بگیرد، مبلغ 290 دلار(از 240 دلار در سال 2009) اخذ خواهد شد.

ویزای تعطیلات کاری، یک برنامه دوطرفه است که هدف آن پرورش هرچه بهتر روابط و تبادل فرهنگی میان استرالیا و کشورهای همکار بوده (درحال حاضر 19 کشور) و توجه آن معطوف به بزرگسالان جوان است. این برنامه در سال 1995 مطرح شد و هزینه کنونی آن 365 دلار می باشد(از 195 دلار در سال2009) ویزای کار و تعطیلات نیز به همین صورت یک برنامه دوجانبه برای کار و تعطیلات است که با توافق میانن 10 کشور همکار منعقد شد. این برنامه در سال 2005 معرفی گردیده و مبلغ آن از 195 دلار در سال 2009 به 365 دلار درحال حاضر افزایش یافت. هزینه های درخواست ویزا برای استرالیا به صورت دورهای مورد آنالیز قرار گرفته و عمدتاً به صورت سالیانه، در اول ماه جولای برای احتساب تورم نمایه سازماندهی می شوند.

پرداخت مالیات توسط گردشگران شیلی

در شیلی، تمام مسافران به غیر از موارد زیر باید مالیات بپردازند: بچه ها زیر دو سال، مسافران ترانزیت، دیپلمات های کشورهای به رسمیت شناخته شده توسط شیلی، نمایندگانی که برای حضور در جلسات بین المللی سفر می نمایند و خدمه پرواز. اخذ این مالیات در سال 2005 آغاز شده و مبلغ فعلی آن 30 دلار آمریکا است(از 26 دلار در سال 2008) و درآمد حاصل از آن صرف نگهداری از تأسیسات فرودگاه می گردد.

از سال 2005، هر فرد خارجی برای سفر به شیلی به صورت کوتاه مدت و با اهداف تفریحی، ورزشی، سلامت، تحصیلی، تجارت، دیدار از خانواده، مذهبی و دیگر اهداف مشابه، باید یک ویزای گردشگری داشته باشد. نرخ ویزای گردشگری برای کشورهای مختلف تفاوت دارد، البته اتباع کشورهایی که با شیلی قرارداد سفر بدون ویزا دارند، احتیاجی به تهیه این ویزا ندارند. یکی دیگر از مواردی که در سال 2005 مطرح شد، هزینه متقابل بود که برای بازدیدنمایندگانی که از کشورهای آلبانی، استرالیا، کانادا، آمریکا و مکزیک به شیلی سفر می نمایند در نظر گرفته شد و مبلغ آن با توجه به هزینه ای که در آن کشورها اخذ می گردد متفاوت است.

عوارض خروج از کشور مصر

در کرواسی، شهروندان خارجی از کشورهای تعیین شده، برای ورود به این کشور احتیاج به ویزای کوتاه مدت گردشگری دارند. هزینه این ویزا که در تاریخ آوریل 2013 مطرح شد، مبلغ 35 یورو است) مبلغ 69 یورو برای درخواست های فوری) و درآمدهای حاصل از آن برای یاری به پوشش هزینه های اجرایی مصرف می گردد. در راستای ورود کرواسی به اتحادیه اروپا در تاریخ 1 جولای 2013، سیستم ویزای این کشور در این تاریخ با این سیستم در اتحادیه اروپا کاملاً هماهنگ شد.

در کشور مصر، هر گردشگر به هنگام ورود از درگاه های ورودی این کشور باید هزینه ویزا پرداخت کند. هزینه فعلی برای این ویزا از 15 دلار آغاز شده و برای هر کشور بسته به هزینه های اداری مربوط به آن متفاوت خواهد بود. این هزینه در تاریخ 1 نوامبر 2013 به 25 دلار افزایش یافت.

به همین ترتیب، عوارض خروج نیز باید توسط گردشگرانی که از مصر خارج می شوند، پرداخت گردد. هزینه آن در تاریخ 1 می 2013 مبلغ 15 دلار بوده است، و درحال حاضر 20 دلار است(به غیر از شهرهای شرم الشیخ و غردقه که از تاریخ 1 نوامبر 2013 افزایش نرخ داشته اند).

از سال 2005 در رژیم اشغالگر قدس، برای پوشش هزینه های آنالیز درخواست ویزا، هزینه ای برای ویزای گردشگری اخذ می گردد. هر فردی که به عنوان گردشگر وارد این کشور شده و کشور او جزء تفاهمنامه لغو ویزای رژیم اشغالگر قدس نیست، ملزم به پرداخت این هزینه است. مبلغ فعلی این ویزا 90 شِکِل است، که این مبلغ در طی پنج سال گذشته با هیچگونه افزایشی روبرو نبوده است.

اجازه مهاجرت(مالیات غیرمهاجرتی) برای افرادی که با اهداف گردشگری سفر می نمایند، در سال 1999 در مکزیک مطرح شد. هزینه فعلی آن 295 پزو است(237 پزو در سال 1999)، که تمام افراد خارجی که برای بازدید از مکزیک وارد آن می شوند، باید آن را پرداخت نمایند، البته به استثنای آنهایی که به وسیله زمینی و برای اقامت کمتر از 7 روز وارد مکزیک می شوند. درآمدهای به دست آمده برای پرورش گردشگری در مکزیک صرف می گردد که 80 درصد آن (از 50 درصد در سال 2002 و 70 درصد در سال 2006) به صورت مستقیم در اختیار انجمن گردشگری مکزیک قرار میگیرد که مسئولیت ترویج گردشگری داخلی و بین المللی را برعهده دارد.

استفاده از درآمد مالیات غیرمهاجرتی برای ترویج گردشگری در مکزیک

ویزاهای عادی برای پاسپورت های خارجی، احتیاجمند پرداخت هزینه ای برای انجام خدمات کنسولی است. این هزینه تمام بازدیدنمایندگان خارجی از مکزیک را شامل شده که در مواردی مطابق با تفاهمنامه های وزارت امور خارجه برای ارتقای گردشگری و تجارت و همینطور تبادلات فرهنگی، شامل معافیت هایی می گردد. مبلغ قابل پرداخت برای این ویزا که در سال 2005 مطرح شد، برای هر فرد 535 پزو است(اگر این خدمات در مکزیک ارائه شوند، شامل 21 درصد کاهش خواهند بود).

بازدیدنمایندگان از نیوزیلند باید هزینه ای برای ویزای بازدیدنماینده 6 پرداخت نمایند، اگرچه توافقنامه هایی برای 60 کشور موجود است که احتیاج به ویزای کوتاه مدت برای آن کشورها برداشته شده است. نرخ فعلی درخواست این ویزا، مبلغ 130 دلار نیوزیلند برای متقاضیان از کشور استرالیا و جزایر اقیانوس آرام و 162 دلار برای متقاضیان داخل کشور نیوزیلند و یا خارج از آن، تعیین شده است.

به علاوه، ویزاهای ترانزیتی برای افرادی که کمتر از 24 ساعت و در راستا سفر به مقاصد دیگر در نیوزیلند توقف دارند، الزامی بوده و مبلغ فعلی آن 165 دلار تعیین شده است (علاوه بر 60 کشوری که با نیوزیلند توافقنامه لغو ویزا دارند، 22 کشور دیگر نیز از پرداخت این هزینه معاف هستند.) در هر دو مورد، این هزینه ها برای پوشش هزینه های اداری آماده سازی ویزا و تأمین امنیت مرزها مورد استفاده قرار می گیرند.

بازدیدنمایندگانی که از چین و به صورت تورهای گروهی به نیوزیلند سفر می نمایند، ملزم به پرداخت هزینه ای برای ویزای گروه بازدیدنمایندگان از چین هستند. هزینه کنونی این ویزا برای هر فردی که به عنوان عضوی از طرح وضعیت مقاصد تأیید شده سفر می نماید، برابر با 50 دلار بوده و برای افرادی که با تور سفر نموده و جزئی از این طرح نیستند، برابر با 80 دلار است. این مبالغ نیز برای پوشش هزینه های اداری آماده سازی ویزا و تأمین امنیت مرزها استفاده میگردد که البته به دلیل ماهیت گروهی بودن این تورها کمتر خواهد بود.

کشور پرتغال، به غیر از ویزای شینگن برای سفرهای کوتاه مدت، هزینه های دیگری نیز در سال 2005 عنوان نمود که افراد خارجی برای ورود به این کشور ملزم به پرداخت آنها هستند، مانند ویزای اقامت کوتاه مدتی که در مرزها برای افراد صادر می گردد که هزینه آن برای سفر با دلایل خاص یا غیرمنتظره (85 یورو) است و هزینه هایی که باید توسط متصدیان برای کنترل مرزها در کشتی ها (320 یورو) و در فرودگاه ها (213 یورو) پرداخت گردد. گروهی از مالیات های دیگر با عنوان مالیات های مرزی، نیز در سال 2005 مطرح شد که شامل موارد زیر می گردد: عوارض ورود و خروج (به مبلغ سه یورو برای هر مسافر) خارج شدن کشتی ها از بندرگاه ها (80 یورو برای هر کشتی) و خارج شدن خدمه از کشتی و ورود به خاک یک کشور (یک یورو) این هزینه ها برای پنج سال گذشته تغییری نداشته اند.

در آفریقای جنوبی، شهروندان کشورهای دیگر که برای اهداف گردشگری یا تجارت قصد بازدید کوتاه مدت از این کشور را دارند (90 روز یا کمتر) به ویزای بازدیدنمایندگان احتیاج پیدا می نمایند. هزینه های اداری صدور این ویزا که در سال 2002 معرفی گردید، برابر با 425 رند (به طور متوسط) بوده و طی پنج سال گذشته تغییری در نرخ آن رخ نداده است.