نگاهی دوباره به گوشی های شفاف؛ مجذوب کننده ولی بی فایده - وبلاگ سفر و گردشگری

به گزارش وبلاگ سفر و گردشگری، کار با کامپیوترهای پیشرفته ای که صفحه نمایش های شفاف دارند، شاید ایده ای تکراری در فیلم های علمی تخیلی باشد، اما جالب است که بدانید چنین کامپیوترهایی در دنیای واقعی نیز وجود دارند. به عنوان مثال مدتی قبل لنوو در نمایشگاه MWC 2024 از یک لپ تاپ دارای نمایشگر شفاف رونمایی کرد. اگرچه این طراحی از نظر عملی چندان کارآمد نیست، اما به طور قطع ظاهری بسیار مجذوب کننده و خلاقانه دارد. ایده استفاده از نمایشگرهای شفاف، توجه شرکت های تولیدکننده تلفن همراه را نیز جلب کرده است. به همین علت طی سال های گذشته گوشی های شفاف مختلفی رونمایی شده که در ادامه به آن ها می پردازیم.

15 سال پیش، شرکت LG از گوشی LG GD900 Crystal رونمایی کرد. این گوشی که به عنوان یک گوشی کشویی با صفحه نمایش لمسی 3.0 اینچی شناخته می شد، دارای یک ویژگی منحصر به فرد دیگر نیز بود: صفحه کلید شفاف. کیبورد این گوشی، در واقع کلیدهای فیزیکی نداشت و به نوعی یک صفحه نمایش لمسی بدون صفحه بود. این صفحه کلید از یک شیشه شفاف با نورپردازی سفید و یک لایه لمسی خازنی تشکیل شده بود.

این افکت در تاریکی بهترین عملکرد را داشت، جایی که نور مه آلود صفحه کلید واقعاً آن را شبیه یک کریستال می کرد. همچنین فرصتی از دست رفته بود، زیرا صرف نظر از ظاهر، این فقط یک صفحه کلید بود - ال جی می توانست برخی از حرکات ناوبری را روی آن فعال کند.

با نمایشگر تنها 3 اینچی، انگشت شست شما هنگام اسکرول کردن بیشتر محتوا را می پوشاند. صفحه نمایش لمسی از چند فرمان لمسی محدود پشتیبانی می کرد، بنابراین برخی حرکات روی صفحه لمسی/صفحه کلید می توانست مفید باشد. چند ماه پس از Crystal، سونی اریکسون Xperia Pureness عرضه شد. البته این یک گوشی هوشمند نبود ولی از نمایشگر شفاف بهره می برد. با این حال این مدل یکی از گوشی های شفاف بود که بر روی کاغذ مجذوب کننده تر از دنیای واقعی به نظر می رسید.

صفحه نمایش این گوشی واقعا شفاف بود، اما میزان ای بسیار کوچک (1.8 اینچ) و استفاده از آن بسیار سخت بود. همانطور که در عکس های بالا می بینید، برای خوانا شدن محتوای نمایشگر باید پشت گوشی یک پس زمینه قرار می گرفت. این نمایشگر کوچک تک رنگ عملاً هیچ قابلیت هوشمندی را ارائه نمی داد. کارایی آن چنان محدود بود که حتی دوربینی هم نداشت.

با وجود اینکه ویژگی خاصی ارائه نمی داد، ولی 600 یورو قیمت داشت. بنابراین با وجودی اینکه در نگاه اول طراحی آن توجه زیادی را جلب می کرد، اما خیلی زود مشخص می شد که اصلا کاربردی نیست و بنابراین بسیار زودتر از انتظار فراموش شد. حدود یک سال بعد، رقیبی به بازار آمد: Lenovo S800. این گوشی نیز شبیه به اکسپریا، از یک نمایشگر شفاف روی یک صفحه کلید سنتی بهره می برد، با این تفاوت که میزان نمایشگر آن کمی بزرگ تر (2.4 اینچ) بود. البته این نمایشگر نیز همانند اکسپریا تک رنگ بود.

به غیر از این گوشی ها، برخی گوشی های شفاف کانسپت یا مفهومی طی این سال ها معرفی شده اند. یکی از این گوشی ها CTP002 بود که با همکاری استون مارتین و شرکت Mobiado درست شده بود و تمام قطعات الکترونیکی آن در لبه کناری آن قرار داشت.

ساخت نمایشگر شفاف کار چندان سختی نیست. در واقع، نمایشگرهای LCD به طور طبیعی شفاف هستند، کافیست نور پس زمینه را بردارید تا به راحتی از آن طرف ببینید. OLED هم شفاف است، به همین ترتیب است که حسگرهای اثر انگشت و دوربین های زیر نمایشگر کار می کنند. لایه لمسی خازنی نیز شفاف است.

این به معنای سخت نبودن ساخت گوشی های شفاف نیست. مادربورد و باتری مطمئناً شفاف نیستند. به همین دلیل است که LG و سونی اریکسون پنجره شفاف را به بخشی از گوشی محدود کردند و اجزای مات را از مسیر خارج کردند. و علیرغم برخی ادعاها، هیچ کس به طور واقعی پیروز به ساخت یک گوشی هوشمند تمام لمسی شفاف نشده است.

مورد دیگری نیز وجود دارد؛ خواندن محتوا از روی یک نمایشگر شفاف سخت است، مگر اینکه یک پس زمینه ساده پشت آن قرار دهید، که در این صورت مزیت اصلی شفاف بودن نمایشگر از بین می رود. شاید در این زمینه فناوری استفاده شده در گوشی مفهومی OnePlus Concept One کاربردی باشد. این گوشی برای ماژول دوربین از پنل شیشه ای استفاده می کرد که می توانست در صورت نیاز، شفاف شود و در باقی اوقات به حالت عادی برمی گشت.

در همین زمینه می توانیم به عینک هوشمند Xreal Air 2 Pro هم اشاره کنیم. این عینک برای واقعیت افزوده از نمایشگر شفاف استفاده می کند و برای واقعیت مجازی، شیشه مات و تاریک می شود.

در مورد گوشی های شفاف چه فکر می کنید؟ به نظر شما تا 10 سال آینده فناوری ها به حدی می رسند که این گوشی ها بتوانند به طور گسترده راهی بازار شوند؟ نظرات خود را با ما و دیگران در میان بگذارید.

منبع: GSMArena