مکانیزم اثبات سهم (PoS) با اثبات سهم نمایندگی شده (DPoS) چه تفاوتی دارد؟ - وبلاگ سفر و گردشگری

به گزارش وبلاگ سفر و گردشگری، شبکه های بلاک چین از مکانیزم های اجماع مختلفی بهره می گیرند که یکی از معروف ترین آن ها مکانیزم اثبات سهم یا PoS است. اما مکانیزم دیگری با نام اثبات سهم نمایندگی شده یا DPoS هم وجود دارد که به علت شباهت اسمی این دو مکانیزم با یکدیگر، ممکن است برخی از کاربران به اشتباه آن ها را یک مکانیزم به شمار بیاورند.

استیک کردن یا ذخیره کردن اندازهی از یک رمز ارز، یکی از رجحانن راه ها برای حفظ امنیت پلتفرم غیر متمرکز آن رمز ارز است و البته کاربران هم در ازای استیک کردن دارایی خود، در قالب رمز ارز پاداش دریافت می نمایند. در سال های اخیر، این مکانیزم بسیار پرطرفدار شده، اما بازار گسترده رمز ارزها تنها به مکانیزم اثبات سهم (Proof of Stake) راضی نشده است.

مکانیزم دیگری به نام اثبات سهم نمایندگی شده (Delegated Proof of Stake) هم وجود دارد که می توان در فرایند استیک کردن از آن بهره گرفت. اما تفاوت بین اثبات سهم و اثبات سهم نمایندگی شده در چیست؟

اثبات سهم در مقابل اثبات سهم نمایندگی شده

اثبات سهم (PoS) یک مکانیزم جامع است که به عنوان یک جایگزین کم مصرف تر برای مکانیزم اثبات کار توسعه داده شده و امروزه به صورت گسترده به وسیله بسیاری از پلتفرم های غیر متمرکز مورد استفاده قرار می گیرد.

این مکانیزم به پلتفرم های غیر متمرکز امکان می دهد با اعتبارسنجی هر بلوک درون بلاک چین مورد نظر، امنیت خود را حفظ نمایند. هر بلوک دربردارنده چندین تراکنش بلاک چین است و این فرایند اعتبارسنجی از صحیح بودن و تکراری نبودن تراکنش ها اطمینان حاصل می نماید.

اثبات کار با یاری اعتبارسنج ها اجرا می گردد. اعتبارسنج ها همان افرادی هستند که با استیک کردن اندازه قابل توجهی از توکن رمز ارز مورد نظر، پردازش و ایجاد بلوک های نو را انجام می دهند. اعتبارسنج ها طی فرایندی از دارایی های استیک شده خود برای رای دادن به قانونی بودن بلوک ها استفاده می نمایند که امکان رسیدن به یک اجماع را به آن ها خواهد داد. سپس در همان پلتفرم انتخاب شده، از همان نوع ارزی که استیک نموده اند، توکن هایی را به عنوان پاداش دریافت می نمایند.

در سوی دیگر، مکانیزم اثبات سهم نمایندگی شده (DPoS) را داریم که نمونه ای تغییر یافته از مکانیزم اجماع اثبات سهم است و نحستین بار در سال 2015 به وسیله BitShares معرفی گردید. البته این مکانیزم یک سال پیش از معرفی، به وسیله دنیل لاریمر توسعه داده شد.

امروزه پلتفرم های مختلفی از اثبات سهم نمایندگی شده استفاده می نمایند، اما این مکانیزم هنوز به اندازه اثبات سهم به معروفیت نرسیده است. DPoS شامل کاربرانی است که به نمایندگانی برای اعتبارسنجی بلوک بعدی در یک بلاک چین رای می دهند و در این راه از دارایی های استیک شده در استخر استفاده می نمایند. اگر کاربری که به آن رای داده می گردد بتواند به عنوان نماینده انتخاب گردد، دارایی های استخر به او متصل خواهند شد.

این فرایند یک سیستم رای گیری است که طی آن سهام داران یک ارز کار خود را به شخص ثالث واگذار می نمایند تا از جانب آن ها امنیت شبکه را به عهده بگیرد. این اعتبارسنج های شخص ثالت با عنوان هایی مانند شاهد یا فراوری نماینده بلوک هم شناخته می شوند. به بیان خلاصه تر، این مکانیزم کاربران را تشویق می نماید تا امنیت شبکه را ارتقا دهند.

بر اساس مکانیزم PoS، هر فردی می تواند با استیک کردن حداقل اندازه معینی از ارز مورد نظر و داشتن رایانه ای با حافظه رم کافی به یک اعتبارسنج تبدیل گردد. اما در مکانیزم DPoS برای تبدیل شدن به یک اعتبارسنج باید رای کسب کرد.

اگر کاربری ارز بیشتری نسبت به دیگری استیک نموده باشد، قدرت بیشتری هم برای رای گیری در DPoS خواهد داشت. هنگامی که کاربری به یک نماینده رای می دهد، در واقع به این رای می دهد که دارایی های استیک شده اش به او اختصاص یابد تا اعتبارسنجی و ایجاد بلوک های نو را انجام دهد.

در نتیجه، پاداش کاربر استیک نماینده ارز به تعداد بلوک هایی که نماینده اعتبارسنجی یا فراوری نموده است بستگی دارد. معمولا هر اندازه پاداشی که نماینده به دست آورد، بین افرادی که به او رای داده اند تقسیم می گردد. اما هر کسی نمی تواند نماینده گردد. افرادی که می خواهند نماینده شوند باید درخواستی ارائه نمایند که شرح دهد چرا باید به آن ها رای داده گردد.

حال که با تفاوت دو مکانیزم اثبات سهم و اثبات سهم نمایندگی شده آشنا شدیم، زمان آن است که به رجحان آن ها نسبت به یکدیگر بپردازیم:

کدام بهتر است؟ PoS یا DPoS؟

اگرچه در حال حاضر اثبات سهم محبوب ترین مکانیزم در میان ارزهای بزرگ است، اثبات سهم نمایندگی شده بنا به چند علت می تواند گزینه بعدی این حوزه باشد.

نخست اینکه DPoS سریع تر از PoS است و می تواند اندازه تراکنش های بیشتری را در هر ثانیه پردازش کند. علت دوم دموکراتیک تر بودن DPoS نسبت به PoS است، زیرا کاربران می توانند انتخاب نمایند که دقیقا چه کسی اعتبارسنجی و ایجاد بلوک های نو را در پلتفرم مورد استفاده به عهده می گیرد.

علاوه بر این ها، DPoS مصرف انرژی بهینه تری دارد و به اندازه PoS به سخت افزار احتیاج ندارد. اگر نمایندگان وظایف خود را به درستی اجرا ننمایند، در هر زمان می توانند از سیستم کنار گذاشته شوند.

در نتیجه، اثبات سهم نمایندگی شده در جایگاه بالاتری قرار می گیرد، اما مکانیزم اثبات سهم هم هنوز یک مکانیزم موثر و بهینه محسوب می گردد و به همین علت است که بسیاری از پلتفرم های امروزی به استفاده از آن ادامه می دهند.

مکانیزم های اجماع ستون فقرات پلتفرم های مبتنی بر بلاک چین را تشکیل می دهند

ممکن است مکانیزم های اجماع کمی پیچیده به نظر برسند، اما برای حفظ امنیت و اعتبار پلتفرم های غیر متمرکز ضروری هستند. اثبات کار، اثبات سهم، اثبات سهم نمایندگی شده یا هر مکانیزم دیگری، عاملی حیاتی برای صنعت رمز ارزها به شمار می آیند که بدون حضور آن ها منظره این صنعت بسیار متفاوت خواهد بود.

منبع: MakeUseOf